تحلیل مفهوم زبان خصوصی در هنر به مثابه امری اجتماعی با نگاهی به نظریه بازی‌ زبانی ویتگنشتاین (با تأکید بر عنصر رنگ در طراحی گرافیک شهری)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته ی گرافیک و هنرهای تجسمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام (ره)، شهرری، تهران، ایران

2 دانشیار، دانشکده ادبیات ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران

3 استادیار، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران

4 استاد، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده

در دیدگاه ویتگنشتاین متأخر، زبان امری اجتماعی و غیرخصوصی است  و در این صورت معناداری الفاظ بر اساس انطباق با قواعدی خواهد بود که مورد تأیید یک جامعه زبانی است. لیکن به دلیل تعدد شیوه­های زندگی افراد، قواعد حاکمه بر این جامعه­ها گوناگون بوده و این قواعد، معنای الفاظ را نشان می­دهند، در نتیجه یک لفظ به تعداد نحوه­های زندگی کـه در آن کاربرد دارد معنا خواهد داشت. بدیهی است که اساسی­ترین مؤلفه شهری که می­تواند این تنوع جامعه­های زبانی را توصیف نماید گرافیک شهری آن مکان و در نگاه نخست عنصر رنگ است. عنصر  رنگ نه تنها بر درک موقعیت­های کوچک­تر مانند طراحی یک فروشگاه تأثیر می­گذارد، بلکه تأثیر گسترده­تری در هویت­بخشی به محیط­های وسیع شهری دارد. لذا هدف این پژوهش، تجزیه و تحلیل درک هویت مکانی جامعه شهروندی، در فرآیند پویای مکان­سازی از طریق رنگ با تأکید بر خصوصی بودن زبان در نظریه مذکور است. تحقیق حاضر از حیث هدف بنیادی نظری بوده و اطلاعات لازمه از طریق مطالعات به شیوه توصیفی-تحلیلی و کتابخانه­ای از منابع معتبر به­دست آمده­اند. نتایج حاصله نشان می­دهند به جهت نفی زبان خصوصی، درک محیط از طریق حس تعلق افراد به محتوای گرافیک محیطی، عمومیت پیدا کرده که از این طریق می­توان به نقطه مرجع رنگی قابل خوانش برای عموم شهروندان دست یازید. با تکیه بر این دیدگاه این نتیجه حاصل گردید که تصویر عمومی با حفظ حافظه فردی، جایگزین تصویر از خود شده و علاوه بر حفظ سلایق رنگی فرد، با مشارکت در زیست افراد، امکان ارائه الگوی رنگی جمعی قابل قبول برای گرافیک شهری وجود خواهد داشت. 

کلیدواژه‌ها

نامه هنرهای تجسمی و کاربردی
دوره 16، شماره 39
فروردین 1402

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار