سیاست نوسازی و غربی سازی که توسط رضاشاه و آتاتورک در دهه های 1920 و 1930 میلادی اجرا شد، تأثیرات عمیقی در ایران و ترکیه داشت. در پژوهش حاضر به مطالعه تطبیقی تحولات فرهنگی و هنری ایران و ترکیه در بستر رشد و توسعه مدرنیزاسیون خواهیم پرداخت. مدرنیزاسیون در قالب جریانی فراگیر، به تجربه های مشترکی در هنرآفرینی کشورهای پیرامونی منجر شده است. بر این مبنا، در مقاله حاضر این پرسش دنبال خواهد شد که: چگونه جریان های مشترکی در نقاشی ایران و ترکیه در مقطع زمانی مورد اشاره پدید آمد؟ چگونه هنرمندان دو کشور در مقاطع زمانی تقریباً مقارن، گرایش های هنری مشابهی داشت هاند؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که در دوران توسعه مدرنیزاسیون، سه گرایش عمده در هنر نقاشی ایران و ترکیه به وجود آمده است: گرایش اول، طبیعت گرایی به شیوه آکادمیک اروپایی در قالب نقاشی چهره، منظره و طبیعت بی جان؛ گرایش دوم، نوگرایی با تأثیر از جریان هنر مدرن اروپا در قالب سبک هایی همچون اکسپرسیونیسم و کوبیسم؛ و گرایش سوم، بازگشت به هویت تاریخی و رجوع به عناصر فرمی هنرهای سنتی با بیانی مدرن در قالب انتزاعی. در نتیجه می توان گفت همان گونه که مدرنیزاسیون شک لگیری ساختاری مشترک را در عرصه سیاسی دو کشور در پی داشته، در عرصه جریان های هنری نیز تحول مشترکی را پدیدار کرده است
حسینی, سیدسعید, & مریدی, محمدرضا. (1397). مطالعه تطبیقی هنر ایران و ترکیه در بستر تحولات اجتماعی دوران مدرن. نامه هنرهای تجسمی و کاربردی, 11(21), 101-120. doi: 10.30480/vaa.2018.676
MLA
سیدسعید حسینی; محمدرضا مریدی. "مطالعه تطبیقی هنر ایران و ترکیه در بستر تحولات اجتماعی دوران مدرن". نامه هنرهای تجسمی و کاربردی, 11, 21, 1397, 101-120. doi: 10.30480/vaa.2018.676
HARVARD
حسینی, سیدسعید, مریدی, محمدرضا. (1397). 'مطالعه تطبیقی هنر ایران و ترکیه در بستر تحولات اجتماعی دوران مدرن', نامه هنرهای تجسمی و کاربردی, 11(21), pp. 101-120. doi: 10.30480/vaa.2018.676
VANCOUVER
حسینی, سیدسعید, مریدی, محمدرضا. مطالعه تطبیقی هنر ایران و ترکیه در بستر تحولات اجتماعی دوران مدرن. نامه هنرهای تجسمی و کاربردی, 1397; 11(21): 101-120. doi: 10.30480/vaa.2018.676
)