ابن شهرآشوب. (1380ق). معالم العلماء فی فهرست کتب الشیعه والاسماء المصنفین منهم قدیما و حدیثا. نجف: مطبعة الحیدریه.
ابن ندیم. (1350ش). الفهرست. بهکوشش محمدرضا تجدد. تهران: امیرکیبر.
ابنفندق. (1361ش). تاریخ بیهق. به اهتمام بهمن انصاری. تهران: فروغی.
بلر، شیلا؛ جاناتان بلوم. (1386). هنر و معماری اسلامی (۲). تهران: تهران: س‍ازم‍ان م‍طال‍ع‍ه و ت‍دوی‍ن کتب علوم انسانی دان‍ش‍گ‍اه‍ه‍ا (س‍م‍ت): ف‍ره‍ن‍گ‍س‍ت‍ان هنر ج‍م‍ه‍وری اسلامی ایران.
توحیدی، ابوحیان. (1939م). الامتاع والمؤانسة. بهکوشش احمد امین و احمد الزین. قاهره: بینا.
جعفریان، رسول. (1392). پوست‌نوشته‌های قرآنی یزد بازمانده از حدود سده سوم و چهارم هجری قمری (یافت‌شده در یزد). به اهتمام رسول جعفریان، نادر مطلبی‌کاشانی. قم: موسسه آل‌البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالثرات، 1392.
ساکت، سلمان. (1396ش). «تکمله‌ای بر مقالة کهن‌ترین مکتوب تاریخ‌دار فارسی». گزارش میراث. (شماره 2-1)، 182-181.
صحراگرد، مهدی. (1396ش). «نسخه‌ای کهن از تفسیر حدادی: مدخلی بر شناخت خوشنویسی و تذهیب عصر غزنویان». پژوهشنامه خراسان بزرگ. (شماره 29)، 95-72.
صحراگرد، مهدی. (1398ش). «سبکشناسی قرآنهای به خط کوفی در مناطق مختلف ایران در سدههای نخستین اسلامی». پژوهشهای نسخهشناسی. (شماره 2)، 48.
صحراگرد، مهدی؛ و همکاران. (1391ش). شاهکارهای هنری در آستان قدس رضوی: منتخب قرآنهای نفیس از آغاز تا پایان سدة نهم هجری. مشهد: مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی.
صفدی. خلیل بن ابیک. (1389ق). الوافی بالوفیات. بهکوشش دیرینگ. ویسبادن: بینا.
عمادیحائری، سید محمد. (1388ش). «کهن‌ترین نسخه مترجم قرآن، تحلیل متن، بررسی دست‌نوشت و زیبایی‌شناسی هنر قدسی»، آیینه میراث، ضمیمه ش 19 (1388)، 88.
عمادیحائری، سید محمد. (1390ش). «مقدمه». ابونصر احمد بن محمد بن حمدان بن محمد حدادی، مجلد ثامن من معانی کتاب الله تعالی و التفسیره المنیر، تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
فضایلی، جبیب الله. (1362ش). اطلس خط. اصفهان: مشعل.
قلقشندی، احمد بن علی. (1924م). صبحالاعشی فی صناعة الانشاء، مصر: مجمعة الامیریه.
کتبی، محمد بن شاکر. (1967م). فوات الوفیات. بهکوشش احسان عباس. بیروت: دارصادر.
گلچینمعانی، احمد. (1347ش). راهنمای گنجینة قرآن آستان قدس رضوی. مشهد: آستان قدس رضوی.
هدایت، رضاقلی. (1373ش). فهرس الاتواریخ. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى.
همایونفرخ، رکن‌الدین. (1348ش). «تحول و تکامل خط فارسی دری». بررسیهای تاریخی. (شماره 6-5)، 334-302.
Arberry, Arthur John. (1967). The Koran Illuminated: A Handlist of the Korans in the Chester Beatty Library. Dublin: Chester Beatty Library.
Blair, Sheila S. (2005). Islamic Calligraphy. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Droche, Froncois. (1992). The Abbasid Tradition: Qur'ans of the 8th to the 10th Centuries AD. London: Nour Foundation.
Droche, Froncois. (1983). Les manuscrits du coran. Aux origines de la calligraphie coranique. Deuxieme partie: manuscrits musulmans,.Tome I, 1, catalogue des manuscrits arabes, Paris: Bibliotheque Nationale de France.
Karame, Alya. (2016). “Qur`ans from the Eastern Islamic World Between the 4th/ 10th and 6th/12th Centuries”. PhD thesis. University of Edinburgh.
Lings, Martin. (2005). Splendours of Quran Calligraphy and Illumination. London: Thames & Hudson.
Lings, Martin; Yasin Hamid Safadi. (1976). The Qurʻān: Catalogue of an Exhibition of Qurʻān Manuscripts at the British Library. London: World of Islam Publishing Co. Ltd for the British Library.
Sahragard, Mahdi (forthcoming). “Revived leaves: The Qur`an endowed by Kashwād b. Amlās (a manuscript on paper from Iṣfahān, dated Ramaḍān 327/939)”. Journal of Islamic Manuscripts (forthcoming).
Thomas Lawton; W. Lentz. (1998). Beyond the Legacy: Anniversary Acquisitions for the Freer Gallery of Art and the Arthur M. Sackler Gallery. vol 1. Washington: University of Washington.
)