امیرغیاثوند، محبوبه. (1382). هنرگرهچینیدرمعماری. تهران: تکوک زرین.
ایمانی، علی. (1385). سیرخطکوفیدرایران. تهران: زوار.
بزرگمهری، زهره. (1381). مصالحساختمانی(آژند،اندود،آمود). تهران: پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی.
بهنام، عیسی. (1342). «گنبد سرخ مراغه». هنر و مردم. (شماره 8)، 6-2.
بیگ‌باباپور، یوسف. (۱۳۸۸). مزارات، سنگ‌نوشته‌ها و اسناد مراغه. قم: مجمع ذخایر اسلامی.
پوپ، آرتور. (۱۳65). معماری ایرانی. ترجمه کرامت الله افسر. تهران: یساولی.
پوپ، آرتور؛ و فیلیس اکرمن. (1387). سیری در هنر ایران از دوران پیش از تاریخ تا امروز. ج3. ترجمه سیروس پرهام. تهران: علمی و فرهنگی.
پیرنیا، محمد کریم. (۱۳۸۷). سبک‌شناسی معماری ایرانی. تهران: سروش دانش.
حاتم، غلامعلی. (۱۳۷۹). معماری اسلامی ایران در دوره سلجوقی. تهران: جهاد دانشگاهی.
حلی، سید اکبر. (۱۳۶۵). گره‌ها و قوس‌ها در معماری اسلامی. قم: بیجا.
دهخدا، علیاکبر. (1341). لغت نامه دهخدا. ج5، زیر نظر دکتر محمد معین. تهران: سیروس
زمانی، عباس. (۱۳۵۲). «طاق‌نما و نغول تزئینی در آثار تاریخی اسلامی». هنر و مردم. (شماره 127)، صفحه: از 25 تا 38.
زمرشیدی، حسین. (۱۳۶۷). گره چینی در معماری اسلامی و هنرهای دستی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
فضائلی، حبیب‌الله. (1362). اطلس خط (تحقیق در خطوط اسلامی). اصفهان: مشعل.
کاتلی، مارگریتا. (۱۳۷۶). تاریخهنر ایران (هنر سلجوقی و خوارزمی). ج۸، ترجمه یعقوب آژند. تهران: مولی.
کیانی، محمد یوسف. (1376). تزئینات وابسته به معماری ایران دوره اسلامی، تهران: سازمان میراث فرهنگی.
گدار، آندره؛ و همکاران. (1385). آثارایران. ترجمه ابوالحسن سروقد مقدم. ج3. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
ماهرالنقش، محمود. (۱۳۸۱). میراث آجرکاری ایران. تهران: سروش.
مروارید، یونس. (۱۳۷2). مراغه (افرازه رود). تهران: علمی.
ویلبر، دونالد. (۱۳۴۶). معماری اسلامی ایران در دوره ایلخانان. ترجمه عبدالله فریار. تهران: علمی و فرهنگی.
)