آموزگار، ژاله؛ و احمد تفضلی. (11375). زبان پهلوی ادبیات و دستور آن. تهران: معین.
ابنسیده، على بن اسماعیل. (1421ق). المحکم و المحیط الأعظم. تحقیق عبدالحمید هنداوى. المجلد الثامن. بیروت: دارالکتب العلمیة.
ابوئی، رضا و حیدرضا جیجانی. (1393). «مطالعات باغ اسلامی و شکلِ باغ ایرانی». صفه. (شماره 66)، 150-127.
استروناخ، دیوید. (1372). «شکلگیری باغ سلطنتی پاسارگاد و تأثیر آن در باغ سازی ایران». ترجمه کامیار عبدیه. اثر. (شماره 23-22)، 75-54.
اسدیطوسی، علی بن احمد. (1336). لغت فرس. بهکوشش محمد دبیر سیاقی. تهران: طهوری.
انجویشیرازی، میر جمالالدین حسین بن فخرالدین حسن. (1351). فرهنگ جهانگیری. ج1. مشهد: دانشگاه فردوسی.
براتی، ناصر؛ و همکاران. (1396). «جهانبینی ایرانیان و شکلگیری الگوی محوری باغ ایرانی». منظر. (شماره 41)، 15-6.
پرهام، سیروس؛ و سیاوش آزادی. (1370). دستبافتههای عشایری و روستایی فارس. ج1. تهران: امیرکبیر.
پوپ، آرتُر آپم؛ و فیلیس آکرمن. (1387). سیری در هنر ایران از دوران پیش‌ازتاریخ تا امروز. ج3،7. ترجمه نجف دریابندری. تهران، علمی و فرهنگی.
پیرنیا، محمد کریم. (1387). «باغ ایرانی». گلستان هنر. (شماره 12)، 33-30.
پیرنیا، محمد کریم. (1389). سبک‌شناسی معماری ایرانی. تدوین و گردآوری غلامحسین معماریان. تهران: سروش دانش.
بریزی، محمدحسین بن خلف (برهان). (1342). برهان قاطع. به اهتمام محمد معین. تهران: کتابفروشی ابن‌سینا.
جرجانی، میر سید شریف علی بن محمد. (1306ق). کتاب التعریفات. طهران: ناصرخسرو.
حمیرى، نشوان بن سعید. (1420ق). شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم. الجزء الثامن. دمشق: دارالفکر.
خمینی، روح‌الله. (1388). شرح چهل حدیث. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
داعی‌الاسلام، سید محمدعلی. (1362). فرهنگ نظام. ج2. تهران: دانش.
دهخدا، علی‌اکبر. (1377) لغتنامه دهخدا. تهران: دانشگاه تهران.
ذویاور، حامد؛ و همکاران. (1394). «معانی نمادین نقش‌مایه بتهجقه». کیمیایهنر. (شماره 15)، 112-99.
راغباصفهانی، حسین بن محمد. (1375). ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن. بهکوشش غلامرضا خسروی حسینی. تهران: مرتضوی.
زمخشرى، محمود بن عمر. (1386). مقدمه الادب. با مقدمه مهدی محقق. تهران: موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران.
سابتلنی، ماریا اِوا. (1387). «باغ ایرانی: واقعیت و خیال». ترجمه داوود طبایی. گلستان هنر. (شماره 12)، 26-16.
سروریکاشانی، محمدقاسم بن حاجی محمد. (1338). مجمع الفرس. بهکوشش محمد دبیر سیاقی. تهران: کتابفروشی علمی.
شاهچراغی، آزاده. (1393). «بازیابی طرح تک‌محوری چهارباغ ایرانی». هویت شهر. (شماره 20)، 34-19.
شاهچراغی، آزاده. (1394). «چهارباغ یا چارباغ؟». منظر. (شماره 30)، 13-6.
عسکرى، حسن بن عبدالله. (1400ق). الفروق فی اللغة. بیروت: دار الافاق الجدیدة.
عطارزاده، عبدالکریم. (1387). «چهارباغ». دانشنامه جهان اسلام. ج12. تهران: بنیاد دائره‌المعارف اسلامی.
عمید، حسن. (1379). فرهنگ عمید. تهران: امیرکبیر.
فرهوشی، بهرام. (1390). فرهنگ زبان پهلوی. تهران: دانشگاه تهران.
فرهوشی، بهرام. (1388). فرهنگ فارسی به پهلوی. تهران: دانشگاه تهران.
قونوى، محمد بن اسحاق. (1417ق). اعجاز البیان یا تفسیر سوره فاتحه. ترجمه محمد خواجوى. ج1. تهران: مولی.
مرادی غیاثآبادی، رضا. (1392). فرهنگنامه عکس ایران. شیراز: نوید شیراز.
مسعود، محمد؛ و همکاران. (1394). «واکاوی تحلیلی معنای کاربردی چهارباغ در کتاب ها و نوشته های سده هشتم تا یازدهم هجری». پژوهش های معماری اسلامی، (شماره 6)، 122-105.
معین، محمد. (1391). فرهنگ معین. تهران: امیرکبیر.
موسویبجنوردی، سید کاظم. (1394). تاریخ جامع ایران. ج18. تهران: مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی.
ناتلخانلری، پرویز. (1362). دستور زبان فارسی. تهران: توس.
نصیرالدین الطوسى، محمد بن فخرالدین. (1361). اساس الاقتباس. تصحیح مدرس رضوی. تهران: دانشگاه تهران.
نفیسی، علی‌اکبر. (1355). فرهنگ نفیسی. ج2. تهران: کتابفروشی خیام.
نوروز زاده چگینی، ناصر. (1381). «باغ». دائره‌المعارف بزرگ اسلامی. ج11. تهران: مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی.
ویلبر، دونالد. (1348). باغهای ایران و کوشکهای آن. ترجمه مهیندخت صبا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
URL: www.persianacademy.ir/fa/word
)