ازجمله جریان‌های مهم فکری که دو سه دهه اخیر در فرانسه پایه‌گذاری شد و تأثیر به سزایی به‌ویژه بر مارکسیسن گذاشت، مارکسیسم ساختگرا بود. پایه‌گذار این جریان را لویی آلوستر فرانسوی دانسته‌اند. این جریان می‌کوشید تا با استناد به تحولات زبانشناسی ساختگرا و نیز روانکاوی لاکانی به تبیین جدیدتری از موضوعات و مسائل بنیادین مارکز دست یابد. به همین خاطر آلوستر کوشید تا از جزمیت‌ها یا دگم‌های مارکسیستی مبنی بر تأثیر یک‌سویه زیربنای اقتصادی بر روبنای فرهنگی و سیاسی و حقوقی فاصله گیرد و تاکنون همواره نکته‌گیری‌های ژرف وی، اندیشمندان پس از او را به تحمل واداشته است. رابطه بین هنر و ساختگرایی از موضوعاتی است که هنوز آن‌گونه که باید بررسی نشده است. ساختگرایی نیز به‌نوبه خود بر چگونگی درک و نقد اثر هنری مؤثر بوده است. این جنبش هنری در پی رد ایده هنر برای هنر کارکردی اجتماعی برای هنر در نظر می‌گرفت. آن‌ها می‌کوشیدند تا هنر دارای منفعت بیشتری برای مردم باشد. نگارنده در این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی نقاشی هنرمند ایتالیایی لئوناردو کرمونینی (-1925)، که نرمند مکتب اکسپرسیونیسم انتزاعی است، پرداخته است و در پی بررسی مفهوم ایدئولوژی، هنر و همچنین رویکرد ضد اومانیستی است که البته این بررسی با تکیه‌بر دستاوردهای لویی آلوستر صورت می‌گیرد.
)