ابوالقاسمی، محسن. (1387). مانی به روایت ابنندیم. تهران: طهوری.
اتینگهاوزن، ریچارد و همکاران. (1394). هنر سامانی و غزنوی. ترجمه یعقوب آژند. تهران: مولی.
آدامز، لوریاشنایدر. (1390). روش‌شناسی هنر. ترجمه علی معصومی. تهران: نظر.
اردستانیرستمی، حمید. (1395). «بررسی و بازسازی متنی مانوی (MIK III4970)(از جهان ماده تا بهشت روشنی)». مطالعات ایرانی. (شماره 30)، 40-19.
اسلامیندوشن، محمدعلی. (1379). «از تمدنهای باستانی چه برمی‌آید». اطلاعات سیاسی اقتصادی. (شماره 24)، 24-17.
اسماعیلپور، ابوالقاسم. (1387). اسطوره آفرینش در آیین مانی. تهران: کاروان.
اوشیدری، جهانگیر. (1371). دانشنامه مزدیسنا: واژه‌نامۀ توضیحی آیین زرتشت. تهران: مرکز.
پاکباز، رویین. (1385). نقاشی ایران از دیرباز تاکنون. تهران: زرین و سیمین.
پورداود، ابراهیم. (1343). آناهیتا: (پنجاه گفتار پورداود). تهران: امیرکبیر.
جابز، گرترود. (1370). سمبل‌ها کتاب اول: جانوران. ترجمه محمدرضا بقاپور. تهران: جهاننما.
جاحظ، عمروبن بحر. (1424). الحیوان، ج4، بهکوشش محمدباسل و عیون سود، بیروت: دارالکتب العلمیه.
جاوری، محسن؛ براتی، زینب. (1397). «سفالینههای نیشابور و سامرا». نشریه هنرهای صناعی ایران. (شماره 1)، 57-67.
حجری زاده، هدی. ( 1392). « بررسی نقوش پرنده بر سفال نیشابور (قرن 3 تا 5 ه.ق)». پایاننامه کارشناسی ارشد. اصفهان: دانشگاه هنر اصفهان.
حسینی یزدی نژاد، محبوبه. ( 1391). «بررسی سفالینههای غیر نوشتاری نیشابور (قرن 3 تا 5 هجری)». پایان نامه کارشناسی ارشد. کاشان: دانشکده هنر و معماری کاشان.
رضازادهملک، رحیم. (1383). «دیباچه شاهنامه منصوری». نامه انجمن. (شماره 13)، 166-121.
رضالو، رضا؛ چنگیز، سحر. (1390). «ارزیابی نمادین نقوش جانوری سفال نیشابور(قرن سوم و چهارم هجری قمری). هنرهای زیبا. (شماره 47)، 44-33.
زرینکوب، عبدالحسین. (1376). جستجو در تصوف ایران. تهران: امیرکبیر.
شبیریدوزینی، مهدی. (1389). «بررسی ویژگی‌های تصویرگری در سفالینههای سامانی نیشابور». پایاننامه کارشناسیارشد. تهران: دانشگاه شاهد.
عسکری الموتی، حجتاله. ( 1395). « بازخوانی محتوایی نقوش سفال نیشابور در قرن چهارم هجری با محوریت باورهای مذهبی و پیشگوییهای نجومی». پژوهشنامه خراسان بزرگ. ( شماره 25)، 28-15.
عفیفی، رحیم. (1375). اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی. تهران: توس.
کریستنسن، آرتور. (1367). ایران در زمان ساسانیان. ترجمه رشید یاسمی. تهران: امیرکبیر.
فرای، ریچارد نلسون. (1363). عصر زرین فرهنگ ایران. تهران: سروش.
فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. ج3. بهکوشش حسین الهیقمشهای. تهران: محمد.
کامبخشفرد، سیفاالله. (1383). سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوران معاصر. تهران: ققنوس.
کلیمکایت، هانسیواخیم. (1396). هنر مانوی. ترجمه ابوالقاسم اسماعیلپور. تهران: اسطوره.
گروبه، ارنست. جی. (1384). سفال اسلامی مجموعۀ ناصر خلیلی. ترجمه فرناز حایری. تهران: کارنگ.
میثمی، جولیاسکات. (1391). تاریخ‌نگاری فارسی، سامانیان، غزنویان و سلجوقیان. ترجمه محمد دهقانی. تهران: ماهی.
مینایی، محمد. (1329). «منشأ تصوف از کجاست؟». دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز. (شماره 22-21)، 139-128.
ناجی، محمدرضا. (1386). فرهنگ و تمدن اسلامی در قلمرو سامانیان. تهران: امیرکبیر.
نوبهاری، لیلا. (1381). «بررسی نقوش سفالینههای نیشابور (سدة اول تا ششم هجری) و کاربرد آن‌ها در گرافیک»، پایاننامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه تهران.
واندنبرگ، لویی. (1348). باستان‌شناس ایران باستان. ترجمه عیسی بهنام. تهران: دانشگاه تهران.
Fehervari, Geza. (2000). Ceramics of the Islamic World. London: I.B.Tauris.
Wilkinson, Charles k. (1973). Nishpur Pottery of the Early Islamic Period. New York: The Metropolitan Museum of Art.
Wilkinson, Charles k. (1986). Nishpur: Some Early Islamic Buildings and Their Decoration, New York: The Metropolitan Museum of Art.
Panofsky, Erwin. (1955). Meaning in the Visual Arts. New York: Dobleday Anchor Books.
Watson, Oliver. (2004). Ceramics From Islamic Islands. London: Thames & Hudson.
Pancaroğlu, Oya (2013). “Feasts of nishapur: Cultural resonances of tenth-century ceramic production in Khurasan”. Harmony: The Norma Jean Calderwood Collection of Islamic Art. London: Yale University Press.
)