تقویت حس همدلی از راه اشیای موزه ای، مطالعه موردی : شبیه سازی با دیگری در نمایش یک مایل در کفش من (موزه همدلی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

2 دانشیار گروه طراحی صنعتی، دانشکده هنر، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

3 دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

چکیده

در حال حاضر در موزه ها هر گونه تاثیرگذاری با تعامل اشیا صورت می گیرد و یکی از راه های این گونه تاثیرگذاری ها انتخاب موضوعات متنوع و شکل های جدید نمایشی است که باعث تقویت احساسات می شود و هدف اینگونه نمایش ها، در اصل تغییر رفتارهای اجتماعی می باشد که به آن همدلی کردن می گویند. همدلی؛ از مهمترین مهارتهایی است که می تواند در محیط انسانی و با ابزار روایتگری و در یک فرآیند فیزیولوژیکی ذهنی تقویت شود. یکی از این محیط های پرورش همدلی؛ موزه همدلی است که ازراه نمایشهای مفهومی خود، تجربه ایی فراهم میکند تا افراد بتوانند در سطوح عاطفی و احساسی با مشکلات جامعه درگیر شوند. هدف از نوشتن این مقاله، در ابتدا آشنایی با حس همدلی به منزله نوعی توانایی انسانی برای رسیدن به اهداف اجتماعی موزه است و همچنین شناخت عناصری است که در مسیر تجربه گرایی با شی نقش موثری در تغییرات رفتاری اشخاص به عهده دارد .رویکرد نظری مقاله، شبیه سازی با دیگری است و روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و بر پایه مطالعه موردی و گردآوری داده ها از راه کتابخانه و سایت موزه همدلی و ابزار اندازه گیری و سنجش به روش وایلروهام می باشد. پرسش های این مقاله شامل :اشیای موزه چگونه همدلی را تقویت می کنند؟ همدلی در موزه چگونه باعث تغییررفتارهای اجتماعی می شود؟ نتایج پژوهش در این مقاله نشان می دهد اشکال فیزیکی و نمایشی اشیا به تنهایی نمیتوانند واکنشی ایجاد کنند بلکه رابطه های عاطفی و شناختی که بین بین فرد و شی ایجاد میشود می تواند نقش موثری در تغییر رفتارهای اجتماعی ناشی از همدلی ایفا می کند. 

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار